اوباما مدل آمریکایی استالین است  

سیطره آمریکا رو به زوال است. ما در عراق شکست سختی از مردم خوردیم.

نوام چامسکی منتقد و تحلیلگر آمریکایی با بیان این مطلب در مصاحبه با روزنامه گاردین اظهار داشت: به تجاوز آمریکا به عراق نگاه کنید. همه (مگر ایدئولوگ های خشکه باور) قبول دارند که عشق ما به دموکراسی نبود که دست مایه تجاوز به عراق شد، بلکه چون عراق دومین یا سومین منبع نفت در جهان است و چون درست در مرکز منطقه انرژی خیز قرار دارد.

 اگر این حرف را بزنید، می گویند دارید نظریه توطئه می پرورانید. ایالات متحده در عراق شکست سختی از ملی گرایی عراقی خورد؛ این ملی گرایی عمدتاً در قالب مقاومت های غیر خشن ظاهر شد. ایالات متحده می توانست شورشیان را بکشد، اما از پس نیم میلیون آدمی که در خیابان ها تظاهرات می کردند برنمی آمد. عراق، قدم به قدم، توانست کنترلی را که توسط نیروهای اشغال گر ایجاد شده بود در هم بشکند.

خبرنگار به چامسکی می گوید: به نوشته نیویورک تایمز «گیجی سیاست ها در قبال بهار عربی نشان می دهد که انگیزه های ایالات متحده چه قدر متناقض شده اند، انگیزه هایی مثل حمایت از تغییرات دموکراتیک، تمایل به ثبات، احتیاط نسبت به اسلامگراهایی که بدل به نیروهای بالقوه سیاسی شده اند.» شما در این باره چه فکر می کنید؟

چامسکی در پاسخ اظهار می کند: دو تا از این ها درست هستند. ایالات متحده به دنبال ثبات است. اما باید به یاد داشت که منظور از ثبات چیست. ثبات به معنی هم نوایی با نظم ایالات متحده است. خب، برای مثال، یکی از اتهام هایی که به ایران می زنند این است که عراق و افغانستان را ناآرام می کند. چه طور؟ با گسترش دادن نفوذ خود در کشورهای همسایه. از سویی دیگر، ما وقتی به این کشورها تجاوز می کنیم و ویران شان می کنیم، داریم «ثبات دهی»شان می کنیم.

وی خاطرنشان کرد: تمایل ما به دمکراسی در همان سطحی است که ژوزف استالین از تعهد روسیه به آزادی و دموکراسی و برابری برای جهان می گفت.

وی با بیان اینکه «با توجه به گزارش های موجود، تمایل آمریکا به دموکراسی جوک بدی خواهد بود» می گوید یکی از دانش پژوهان اصلی در زمینه آنچه «ترویج دمکراسی» نامیده می شود تامس کاروترس است که بسیار محافظه کار و عمیقاً یک نئو-ریگانی قلمداد می شود و نه یک لیبرال دوآتشه. وی در دولت ریگان کار می کرد و چندین کتاب نوشت که اصول «ترویج دموکراسی» را مورد بررسی قرار می دهند. وی می گوید این همان آرمان ریشه دار آمریکایی است، اما تاریخ جالب و خنده داری دارد. تاریخ اش این است که همه دولت های ایالات متحده «اسکیزوفرنیک» بوده اند. آن ها فقط در صورتی از دموکراسی دفاع کرده اند که با منافع اقتصادی و استراتژیک مشخصی در هماهنگی باشد. وی این [گرایش] را یک جور آسیب شناسی غریبی می داند که انگار ایالات متحده نیازمند درمان روانی یا چیزی در همین مایه هاست.

چامسکی گفت: اگر اسرائیل به لبنان تجاوز می کند و هزار نفر را می کشد و نیمی از کشور را ویران می کند اشکالی ندارد. جالب است. باراک اوباما قبل از این که رئیس جمهور شود سناتور بود. در مقام سناتوری کار چندانی نکرد، اما در طول تجاوز اسرائیل به لبنان در سال 2006 وی از لایحه ای حمایت کرده بود که می گفت ایالات متحده مانع از اقدامات نظامی اسرائیل نشود تا این که [اسرائیلی ها] به اهداف شان دست یافتند و [همچنین این لایحه می خواست] ایران و سوریه را سانسور کنند چون این دو کشور داشتند از مقاومتی حمایت می کردند که علیه ویران سازی جنوب لبنان به دست اسرائیل (پنج بار در ظرف این 25 سال) بود.
چامسکی معتقد است: اگر کسی آمریکا را به پرسش بگیرد، منجر به حمله عصبی می شود و متهم به ضد آمریکایی یا «نفرت از آمریکا». جالب این جاست که این مفاهیم در جوامع دمکراتیک وجود ندارد، فقط در جوامع تمامیت خواه هستند که وجود دارند چون در آن جاها مفروض و بدیهی پنداشته می شوند

منبع:کیهانَ